Monday, October 10, 2011

padang (cerah)

aku karo de'e neng duwur bukit, mbayangne kualo lumpur kobong.

a, aku ngomong, eneng.. something.. neng raii mu. terus de'e kalang kabut selungkar beg. de'e gowo metu cermin mekap, ndelok raiine. ha'ah, de'e ngomong. tulong, please, guang. don't move, omongku.

de'e katup cangkem, lepas kuwi de'e ngomong okey. alon-alon aku tarik metu sebelah meripate. seng keri bolongan kosong seng infinit. gampang banget untuk jatuh cinto karo bolongan kosong kuwi, pikirku.

so, aku takon, arek gawe opo karo bendo ki? emboh. de'e ngangkat bahu, lepas kuwi jikuk cermin mekap, benekne rambute.

aku belek-belek meripatei kuwi, lepas kuwi aku daleh meripat kuwi neng jendulku. lepas kuwi aku katup meripatku loro-loro, ndelok karo meripat baru kuwi.

geni seng mengkobongi kualo lumpur kuwi alon-alon dadi abuk.


karya asal dalam bahasa melayu: 'Pencerahan' oleh Sufian Abas

4 comments:

Pert Doherty said...

kue koyok celeng..

ayob said...

kah kah kah. susah gilababi rupanya.

Pert Doherty said...

tau dek pian ni.. kah kah kah..

ayob said...

elak gua kena saman.